tuwing umuulan

Dahil kay bagyong whinie nakadanas tayo ng ilang araw na pag-ulan,at buti nalang holiday at walang pasok nung mga panahong yun, marami sa atin ang nanatili nalang sa kani-kanilan bahay. Madami sa ating kababayan ang nasalanta ng mapanirang bagyo,maraming pamilya ang nawalan ng tahanan.May mga nalunod dahil hindi nakahawak sa kawayan(huh?!?),may tulay na naputol..nasawing mahal sa buhay..At dahil sa bagyo napauwi ng maaga mula sa ibang bansa ang ating pangulo, na si Gloria Macapagal Arroyo.

Buti nalng ako,hindi affected sa mga nangyari, nasa bahay lang ako at nagpapahinga. Sinamantala ko na ang pagkakataon…Monday to Saturday kasi ang pasok ko.

Pag umuulan, may kakaiba akong nararamdaman,hindi ko alam kung bakit…kahit nung bata pa ako ganun na ang feeling ko, para akong nalulungkot na ewan…parang ang buong paligid ay nagiging senti…parang bumabagal ang oras...at kaya ayoko ng rain….lagi akong nababasa at madaming obstacle ang dinadaanan ko pag pumapasok ako sa skul. At inaabot ako ng kamalasan, pag nagdadala ako ng payong hindi umuulan at pag wala akong dala dun naman umuulan. Kung everyday ako magdala ng payong edi hindi na uulan?kaso di kasya sa pouch bag ko.

Oo alam ko kailangan natin ng rain,para madiligan ang mga puno’t halaman…para magkaroon tayo ng time para tumigil at mag isip sa busy nating mga buhay..para magkaroon ng tubig ang mga gulong at iba pang container para mabuo ang life cycle ng mosquito…para magkaroon ng malalanguyan ang mga butete sa kung saan at maging ganap na palaka…at para makabuo ang kalangitan ng ibat ibang kulay na tinatawag nating rainbow.

Speaking of rainbow,kailan ka huling nakakita nito?