Sunday, November 28, 2004

Nay...Tay..Nasan kayo?

Sunday, nagpunta kami sa asusacion de damas Filipinas sa may paco, manila para sa activity ng MSM, 1st time kong pumunta sa outreach program. Tahanan yun ng mga bata na walang magulang, sa madaling salita orphanage.

Wala akong energy nung time na yun kasi naman 2 hrs lang tulog ko,dun kasi ako natulog sa bahay ng bespren ko, anong oras na kami naka dating sa kanila, may prob kasi si bespren kaya eto ako, “shoulders to cry on” hehe.

Goto lang ang inalmusal ko before pumunta sa skul.Naghahanap nga ako ng botika para bumili ng Enervon with zinc,effective daw yun pam pagana…

Pagdating ko sa skul, akala ko maraming sasama…mga 20+ lang ata kami.pagdating namin sa paco. Mga 40+ children lang ata yun nandun, sabi ko sa sarili ko”bakit parang ang konti nila?” expected daw 65 sila.

Mahilig ako sa mga bata kaya kahit wala akong energy,pinilit pa rin ang sarili para ma enjoy ko naman yung moment na yun. Nung pumasok na kami sa Orphanage, may biglang yumakap sa akin na bata, nagulat ako, nagkatinginan pa nga kami nung isang member…di ko alam I rereact ko kaya nginitian ko nalang yung bata.

Umangal pa ko kung bakit 40+ lang….ng nagsimula na ang program. Patay, nahirapan kami I handle ang mga bata sobrang kukulit, naisip ko uli “buti pala hindi sila 65.”

Umupo ako sa mga upuan ng mga bata habang naglalaro sila, dun ko nakilala sila Emman (parang half Chinese,5 yrs old), si Peter (parang half American 5 yrs old), at syempre dib a naman mawawala ang pangalang Mark(4 yrs old,),Omar(hindi nakikipag participate,4 yrs old), at si Girlie (na crush ni Emman).

Nakipag kulitan nalang ako sa kanila, si emman at peter laging nag duduraan at syempre nakisali ako sa duraan nila (joke lang). tinatanong ko ang Bday nila kung kalian…di nila ako masagot sinasabi lang nila yung age nila, Naawa naman ako sa kanila kung bakit may mga magulang na ganun…iiwanan nalang yung anak nila. On the other hand, ayos na siguro na nandun sila, doon napapakain at napapagaral pa sila.

“Ano gusto mo pag laki mo?” tanong ko sa kanila…si emman, Gusto daw nya maging pulis. Nag aaral nga daw siya ng mabuti, at yung iba naman hindi alam kung ano gusto nila maging.Sabi sa akin ni emman, maaalala daw nya ako pag bumalik ako sa kanila kasi daw kapareho ko ng pangalan yung isang bata dun na katabi nya.Ang tanong, kung babalik nga ba kami dun para sa next outreach?at kung nadun pa ba sila pag balik namin?

Natapos ang 2.5 hrs na stay namin dun, Napasaya nila ako, sana napasaya din namin sila kahit papano.Gusto ko uling mag outreach dun next time…

Kahit pagod at gutom….At the end of the day sarap ng feeling dahil lam mong nakatulong at nakpagpasaya kahit panadalian lang.